“Muling Pagsilip"
(Kasaysayan ng Wika)
ni: Kristian Rezaga
Isang wikang hango sa iba’t ibang katutubong wika
Isang wikang pitak ng malaking pamilyang yaon
Isang wikang sagisag ng bansang Pilipinas
Isang wikang kung tawagin ay Wikang Filipino
Ang ugat ng wikang ito ay makikita noon pa man
Isang katutubong paraan ng pagsulat
Ngunit huwag itong pagkamalang Alibata
Sa halip ang Baybayin ang tama
Ngunit lingid sa ating kaalaman
Isang mananakop ang nag-aabang
Kristiyanismo ang ibig ilaganap at gamitin sa pananakop
Isang mananakop mula sa kanluran, Kastila ang kanilang ngalan
Lumipas ang panahon isang mananakop ang pumalit
Napalitan ng wikang Ingles ang wikang Espanyol
Panahon kung saan umusbong ang Abakada
Panahon kung saan sinakop tayo ng Amerika
Noong Enero 1942 isang mananakop ang umusbong
Mga taong singkit ang mata ay lumitaw
Wikang Niponngo ang kanilang ginagamit
Hapon kung sila ay tawagin
At dumating na ang panahong pinakahihintay
Panahon ng paglaya at pagsasarili
Iba’t ibang batas ukol sa wika ang naipasa
Naging talumpu’t isa ang mga titik ng Abakada
Panahon ng demokrasya ay dumating
Konstitusyon 1987 sa panahong ito ay umusbong
Nakasaad na ang pambansang wika ng Pilipinas ay Filipino
Panahon kung saan naging dalawampu’t walo ang mga titik sa Alpabeto
Iba’t ibang konstitusyon ang umusbong
Ang LWP o Linangan ng mga Wika sa Pilipinas ay isinulong
Na may tungkuling payabungin at pagyamanin ang wikang Filipino
At inaasahang maging epektibo
Taong 1991 ng ito’y mapalitan
Ang KWF o Komisyon sa Wikang Filipino ay ipinakilala
Na may adhikaing itaguyod ang pananaliksik
Para sa pagpapaunlad ng Filipino at iba pang mga wika sa Pilipinas
Napalitan ang paraan ng pagdiriwang ng Wikang Filipino
Sa halip na linggo ay napalitan ito ng buwan at naging Agosto
Letrang F. J, V, Z, C, Q, Ň at X ay pinaluwag ang gamit
Upang gamitin sa lahat ng hiram na salita anuman ang barayti
Tunay ngang kayraming nangyari sa ating wika
Nasa atin kung ito’y magwawakas at maglalaho
O ito ang magiging muling pagsilip ng Wikang Filipino
Upang malaman ang kasaysayan at kahalagahan nito
“TIGANG NA LUPA”
ni: Nica Bangcuyo
Sa hikahos na eskinita binalot ka ng pighati
Sa takipsilim ika’y pinatid ng katagang “Tama na”
Bawat bulong ng nakaraan ikaw ay tila’y isang tigang na lupa
Tigang na lupa na hindi inalayan ng dugo at luha
Tigang na lupa na winasak ng sariling bandila
Tigang na lupa na hinalikan ng pangungutya at pagdurusa
Tigang na lupa ang ngalan ay “WIKA”
Bawat segundong lumipas, ang ngalan mo’y nananatiling bihag ng mapapapait na salita
Ang ngalan mo’y tila’y isang imaheng nasadlak sa dumi at putik ng madla
Ngalan na pinagkaitan ng isang kilong malasakit at isang libong pagmamalaki
Pangalan mong pilit na itinutugma sa totoong depinisyon ng pagmamahal sa sariling bansa
Ngalan mong ‘di naumay sa pagtitiis at paghihinagpis
Ngalan mong nalulong sa sakit na “Importante pa ba ako?”
Isang tigang na lupa na ‘di inalayan ng dugo at luha
Tigang na lupa na ang ngalan ay “WIKA”
Sa labing limang piyesang isinulat ko, hindi naumay ang hingalo kong tinta na
Isulat ang pangalan mo.
Ininda ko ang hampas ng lamig at kutya ng takipsilim, mailapat lamang ang nakasusulasok na pang-aapi sayo.
Iindahin ko.
Pipilitin kong makawala sa rehas ng kasalukuyang nilamon ng utak pang dayuhan
Pipilitin ko.
Titiisin ko ang bawat tanikala, mapatunayan lamang sa bandilang nagsilang sayo na
Hindi ka isang tigang na lupa dahil noon pa man ay inalayan ka na ng dugo at luha
Titiisin ko.
Isang pangalang inalayan ko ng respeto, pangalang nangangalaytay sa dugo ng bawat isa.
Pangako, ipaglalaban kita.
Ipaglalaban kita sa mga gabing tanging blangkong papel, itim kong tinta at yapos ng bitwin ang aking tanging kasangga.
Ipaglalaban kita sa mga umagang ikinahihiya ka nila, mga umagang dapat sana’y binibigkas ka.
Ipaglalaban kita, kahit pa ang labang ito’y dumanak ng dugo sa lupang pagmamay-ari mo.
Pangako, ipaglalaban kita.
"Wikang Buhay"
ni: Gilmer Villamor
Ang wikang ating kinamulatan,
Filipino na ating Wikang pambansa.
Wikang naging daan upang magka-unawaan
Sa hirap at ginhawa
Wikang ginagamit simula sa pagmulat ng mga mata,
Pag-iisip, pananaginip, at pag-unawa.
Ito ay lagi nating kasama,
Sa bawat sigundo sa ating buhay.
Wikang Filipino na nagsisilbing ating pagkakakilanlan,
Sa pagiging Pilipino sa bansang Pilipinas.
Wikang walang katulad,
Nag-iisa lamang sa ating mga puso't isipan.
Patunay na ang wika ay buhay,
Ito ay umuunlad at napapalitan.
Ngunit sana itong ating Wikang Pambansa,
Ay manatili at ating mahalin pa.
(Ang letratong ginamit ay hindi namin pag-aari)
"Tanikala sa nakaraan"
ni: Nica Bangcuyo
Pinagmamasdan ko ang mga taong gumagamit sayo
Pinipilit kong itugma ang nais nila sa salitang "sining"
Sining na sana'y hinulma ng mga letrang bumubuo sayo
Nais kong maging tanikala sila ng nakaraan
Dahil sa nakaraan ika'y inalayan ng dugo at luha
Sa nakaraan ika'y imahe ng masining na kasarinlan at katarungan.
Sa nakaraan 'di ka nakalilimtang ipagmalaki at alayan ng isang libong respeto at isang kilong wagas na pagmamahal.
Sa nakaraan ika'y susi sa mga pangarap na 'di madaling maabot.
Nais kong maging tanikala sila sa nakaraan.
Dahil sa nakaraan inalayan ka ng pagmamalaki at pag- uunawa na kailanman bihira mo ng maranasan sa
Kasalukuyan.
Sana'y sa bawat pagyakap nila sa kasalukuyan
naroon pa rin ang kakarampot na binhing itinanim ng nakaraan
Sana'y sa kasalukuyan, patuloy ka pa ring tanikala sa nakaraan
Nakaraan na kaysarap balikan at alalahaning
Nakakamtan mo pa ang respeto at pagmamalaki.
Sana'y sa kasalukuyan mahalaga pa rin ang ating wika.
Wika na siyang nagbigay ng pagkakakilanlan at simbolo ng iyong
katauhan.
Wika na siyang katuparan ng ating mga pangarap.
Bawat segundo ay sadyang kayrahas na tila’y ang paglunok sa katotohan ang tanging basehan
Katotohanang gasgas at kayrupok na, katotohanang “Kabataan ang susi sa kaunlaran.”
Kabataan ang siyang magpapalaya sa tigang na lupa, na ‘di inalayan ng dugo at luha
Kabataan ang siyang magpapatunay na ang wika ay hindi isang lirikong isinulat ni Ely Buendia sa eskinita.
Kabataan ang siyang magpapatuloy sa mga naudlot ng nakaraan
Mga nakaraang umaasang muling madurugtungan.
Kabataan na siyang muling magsisimula sa mga katagang “WIKA ANG SIYANG MAGPAPARAYA SA ATIN”
Sa labing anim na piyesang isinulat ko mananatili sa puso, salita at utak ko na ang bansag nilang
“TIGANG NA LUPA” tigang na lupa na hindi inalayan ng dugo at luha.
Mananatili kang buhay at mayabong.
Ako’y isang kabataang handang ipadama muli sayo ang isang kilong pagmamahal at isang libong malasakit.
Gusto ko ng tapusin ang tulang ito
Kung sakaling ang bawat letrang bumubuo sa piyesang ito ay muling hampasin ng lamig at kutyain ng takipsilim.
Ang alab ng pagmamahal ko sa pangalan mo’y mananatili, at habang buhay na ‘di mababaon sa limot
Titiisin, pipilitin, ipaglalaban, ipagtatanggol
Ang tigang na lupang bumalot sa kaluluwa ko.
Tigang na lupa na siyang sumisimbolo sa pagkatao ko, pagkatao mo.
Ipagpapatuloy ko ang nakaraan, nakaraan na ‘di ka nauhaw sa malasakit at ‘di na muling makararanas ng salat sa pagmamalaki.
Ipinapangako kong ‘di ako mananatiling hunghang sa haplos ng dayuhan
Ipagtabuyan man ako ng mga alapaap, ako’y mananatiling sayo
Muling babalik at kakatok sa pintuan mong depinisyon ng karunungan at kasarinlan.
Minamahal kita Oh wika ko.